Εφησυχασμός... Εκτύπωση
Προβληματισμοί - Σκέψεις
Παρασκευή, 18 Φεβρουάριος 2011 00:15

Θυμάμαι ακόμα πολύ ζωντανά τα λόγια αυτά, από ένα ποίημα του Μιχάλη Κατσαρού, που ένας Φίλος συνήθιζε να μας υπενθυμίζει στις δύσκολες στιγμές:

 

 Αντισταθείτε

σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι

και λέει: καλά είμαι εδώ. 

Τα λόγια αυτά περιέχουν ένα πολύτιμο Κλειδί για την αντιμετώπιση της Κρίσης, που με ραγδαίους ρυθμούς εξαπλώνεται σε κάθε γωνιά της Γης, και καλύπτει σταδιακά κάθε πλευρά της ζωής πάνω σ’ αυτήν. Το ‘μικρό σπιτάκι’ που αναφέρεται μπορεί να είναι όλα αυτά τα πράγματα στα οποία επενδύουμε όλο το δυναμικό και την ενέργειά μας, για να τα αποκτήσουμε, να τα κρατήσουμε και να τα αυξήσουμε όσο ζούμε εδώ: ένα σπίτι, κυριολεκτικά, χρήματα, αποκτήματα κάθε είδους, συμφέροντα, κεκτημένα δικαιώματα, τίτλους και προνόμια, μια υψηλή κοινωνική θέση, σχέσεις και επαφές, γνώσεις και ικανότητες, και πολλά άλλα παρόμοια.

 

Μέσα σ’ ένα ‘μικρό’ σπίτι, όμως, οι δυνατότητες να κινηθούμε και να ζήσουμε με ουσιαστική χαρά και αληθινή ευτυχία, είναι πολύ περιορισμένες. Μέσα σ’ ένα ‘σπίτι’, οι όποιοι τοίχοι του μας κρύβουν τη θέα των ανοικτών οριζόντων που γεμίζουν την καρδιά μας με ανείπωτη αγάπη για όλους και για όλα. Το να βεβαιώνουμε, δε, ότι ‘καλά είμαι εδώ’, αποτελεί την οριστική εγκατάλειψη του αγώνα για μια καλύτερη ζωή, μια πιο διευρυμένη συνειδητότητα, για ένα πιο μεταμορφωτικό Αίσθημα της Ύπαρξης.

Ας μην ξεχνάμε, τέλος, έναν άλλο ποιητή, που πολύ εύστοχα μας υπενθυμίζει πως τα ψηλά τείχη της φυλακής μας αυτής, χτίζονται χωρίς να τα αντιληφθούμε, συνήθως, πριν είναι πολύ αργά, ‘γιατί πολλά πράγματα είχαμε να κάνουμε έξω’:

 

 Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.

Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω. (Κ.Π.Καβάφης)

 

Αν σταματήσουμε λίγο να τρέχουμε μέσα στους δρόμους και τα μονοπάτια της ζωής, ακολουθώντας τον ρυθμό και τους στόχους που κάποιοι ‘άλλοι’ θέτουν για μας, και στοχαστούμε πάνω στην πορεία μας μέχρι τώρα, πάνω στις αξίες και τις επιλογές μας, τότε σίγουρα να νιώσουμε την καρδιά μας να ανοίγει, και να ρίχνει το Φως αυτό που τόσο έχουμε ανάγκη για να μπορέσουμε να διακρίνουμε την Έξοδο από την Κρίση.

 

 

Κίμων Θεοδωρόπουλος