Η πλειονότητα των φυσικών αρνείται την δυνατότητα ύπαρξης φαινομένων που εξελίσσονται με ταχύτητες μεγαλύτερες της ταχύτητας του φωτός.

Αλλά ένα πείραμα  που έγινε το 1982 από μία ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου του Παρισιού- ίσως το σπουδαιότερο πείραμα του 20^ου αιώνα – έδειξε ότι υπό  κατάλληλες συνθήκες υποατομικά σωματίδια, όπως τα ηλεκτρόνια, μπορούν να επικοινωνούν ακαριαία με άλλα υποατομικά σωματίδια, ανεξάρτητα από την απόσταση που τα χωρίζει, σαν να “γνώριζε” κάθε ανεξάρτητο σωματίδιο ακριβώς τι κάνουν τα άλλα..

Επομένως αυτό το πείραμα αποδεικνύει ότι μεταξύ των υποατομικών σωματιδίων υπάρχει ένας ιδιαίτερος δεσμός, ο οποίος δεν είναι τοπικού χαρακτήρα.

ή "Ετεή δε ουδέν ίδμεν. Εν βυθώ η αλήθεια". (1) 

Το πρώτο σκέλος αυτού του ρητού που αποδίδεται στον προσωκρατικό φιλόσοφο Δημόκριτο έρχονται να μας θυμίσουν τα αποτελέσματα των ερευνών, τα οποία ανακοίνωσαν οι επιστήμονες ερευνητές του βυθού της θάλασσας. Εξερευνώντας τον ολοσκότεινο και παγωμένο βυθό της θάλασσας, εκεί που δεν μπορεί να φτάσει το φως του ήλιου, σε βάθος 200 έως και 5000 μέτρων, οι ερευνητές ανακάλυψαν πολλές χιλιάδες θαλάσσια είδη, των οποίων την ύπαρξη αγνοούσαν παρά την πρόοδο της σύγχρονης επιστήμης!