Χαμένοι άνθρωποι μέσα στο πλήθος των πραγματικών ή φα­νταστικών ελλείψεων, χαμένοι άνθρωποι ανάμεσα στο χθες και το αύριο, βυθισμένοι μέσα στον φόβο, ακροβατώντας με­ταξύ ζωής και θανάτου μέσα στην σύγχυση της καθημερινό­τητας. Όπου ο άνθρωπος "χάνεται", εκεί αναδύεται και μια χα­μένη αξία. Υπάρχει κόστος για όλα αυτά. Όλοι πληρώνουμε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τις χαμένες αξίες μας.

Όλα αυτά που αμελήσαμε, όλα αυτά που αδιάφορα επιτρέψα­με να μας προσπεράσουν και να σταθούν σήμερα, αντίκρυ μας, προβάλλοντάς μας την απαίτηση να σταματήσουμε να προχωρούμε σύμφωνα με τα όνειρά μας και τις πίστεις μας, αναχαίτισαν την ελπίδα μας και σε πολλές περιπτώσεις έσβη­σαν ή αλλοίωσαν την φύση και την διάσταση της ζωής μας. Με "χαμένη" ελπίδα αναζητούμε παρηγοριά και διαφόρων ει­δών καταφύγια. "Χανόμαστε" και πάλι μέσα στους λαβυρίνθους μιας μαζικής υποκρισίας που δεν ωφελεί σε τίποτα και που μας συνθλίβει μέσα σε αναδυόμενα αισθήματα ωχαδελφισμού και σπαρακτικής υστερίας για κάθε τι που δεν είναι σύμφωνο με τις ατομικές ή συλλογικές απαιτήσεις μας.

 Έχουμε ξεχάσει να ζούμε σύμφωνα μ' αυτό που πράγματι είμαστε και υιοθετούμε ιδα­νικά και οράματα άλλων.