Ο πρώην οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας Νίκολας Στέρν παρουσίασε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στοιχεία σύμφωνα με τα οποία, το κόστος της καταστροφής του κλίματος από την υπερθέρμανση της Γης σε περίπτωση που δεν υπάρξει άμεσα δράση, θα ανέλθει στο 5% έως και 20% του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Ο γνωστός οικονομολόγος υποστήριξε ότι οι πολικοί πάγοι λιώνουν ταχύτερα και οι εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου αυξάνονται γρηγορότερα από ό, τι ο ίδιος είχε προβλέψει πριν δυο χρόνια σε έκθεση που είχε συντάξει για λογαριασμό της βρετανικής κυβέρνησης. Επίσης η οξύτητα του νερού αυξάνεται με αποτέλεσμα η ικανότητα απορρόφησης των ωκεανών να πέφτει. Η δε Νοτιοανατολική Ευρώπη κινδυνεύει με ερημοποίηση μέσα στα επόμενα 100 χρόνια. Άρα η στροφή της σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα πρέπει να θεωρηθεί μονόδρομος.

Στο ίδιο πνεύμα και η μελέτη με τίτλο «Οικονομία των Οικοσυστημάτων και της Βιοποικιλότητας». Στην μελέτη αυτή που έγινε για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και την οποία συντόνισε ο οικονομολόγος της Deutsche Bank Πάβαν Σούκντεβ υπολογίστηκε η αξία των υπηρεσιών που προσφέρουν στον άνθρωπο τα δάση όπως π.χ. παραγωγή τροφής, κατακράτηση πόσιμου νερού και απορρόφηση διοξειδίου του άνθρακα. Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, η αξία των φυσικών κεφαλαίων που χάνουμε κάθε χρόνο από την καταστροφή των δασών ανέρχεται σε 2 – 5 τρις δολάρια τον χρόνο, όταν η Γουόλ Στριτ έχει χάσει μέχρι σήμερα λόγω της οικονομικής κρίσης 1 με 1,5 τρις δολάρια.

Γι’ αυτό και ο επίτροπος περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Σταύρος Δήμας επιμένει από τη σκοπιά του:

«Η σημερινή πολύ δυσμενής οικονομική συγκυρία πρέπει να αναδειχθεί σε ευκαιρία για τη δημιουργία της «πράσινης οικονομίας» του μέλλοντος. Η «πράσινη οικονομία» δημιουργεί μεγάλες ευκαιρίες για επενδύσεις, τεχνολογική καινοτομία, απασχόληση. Οι επενδύσεις που γίνονται στις καθαρές τεχνολογίες, με αειφόρο χρήση πόρων και εξοικονόμηση ενέργειας, είναι οικονομικά πιο αποτελεσματικές και αποδοτικές, δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας και δίνουν στην ευρωπαϊκή βιομηχανία μια πολύ ισχυρή θέση στον διεθνή ανταγωνισμό».

Να λοιπόν που τα οικονομικά αδιέξοδα μάς οδήγησαν στο να πάψουμε να αντιμετωπίζουμε την οικονομική ανάπτυξη και την οικολογία ως αντιφατικές έννοιες.

Ας σημειωθεί δε ότι οι φωνές αυτές δεν ακούγονται από κάποιους περιθωριακούς ή επαναστάτες, αλλά από «παιδιά» του ίδιου συστήματος που κυοφόρησε και γέννησε τα οικολογικά και οικονομικά προβλήματα που βιώνουμε σήμερα…

 Ελένη Φράγκου