I am Dina PDF Εκτύπωση E-mail
Πολιτιστικά - Κινηματογράφος
Πέμπτη, 29 Ιούνιος 2006 12:53
σκηνοθεσία: Ole Bornedal
φωτογραφία: Dan Laustsen
μουσική: Marco Beltrami
παίζουν: Maria Bonnevie, Gerard Depardieu, Christopher Eccleston, Mads Mikkelson, Bjiorn Floberg

Ο Ερωτας και ο Θάνατος είναι δυο στοιχεία χαρακτηριστικά της τραγωδίας αποτελώντας ταυτόχρονα τις συνιστάμενες εκείνες με σκοπό την εξώθηση του ανθρώπου σε μια υπέρβαση της συνηθισμένης ζωής.
Η υπέρβαση αυτή ωστόσο δεν μπορεί να είναι άμοιρη συνεπειών για την υπάρχουσα δομή κοινωνική ή οικογενειακή εντός της οποίας η υπέρβαση συντελείται. Οταν η παιδική περίοδος συνδέεται αιτιατά με τον θάνατο τότε δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται και ολόκληρη η ζωή από αυτή την βαθιά σχέση με τον θάνατο. Εν τω μεταξύ ποια ζωή δεν συνοδεύεται και δεν στιγματίζεται από τον θάνατο και ποια ζωή δεν ολοκληρώνεται -ή έτσι θα έπρεπε τουλάχιστον να γίνεται- μέσα σε αυτόν; Σε έναν κόσμο που τρέμει τον θάνατο και συγκλονίζεται μπροστά του, η αποδοχή του και πολύ περισσότερο η συμφιλίωση με αυτόν φαίνεται σαν μια πράξη ακραία και επαναστατική που μέχρι και αναρχική μπορεί να φαντάζει. Κάθε δομή προσπαθεί να διατηρήσει την ύπαρξή της και για τον λόγο αυτό φαίνεται να απειλείται από εκείνον που δεν σέβεται ή δεν φοβάται την δομή αυτή και σε μια κίνηση αυτοσυντήρησης γίνεται εχθρική προς αυτόν προσπαθώντας να τον αποβάλλει ή να τον εξοντώσει ή στην καλύτερη περίπτωση να τον υποτάξει. Η αποβολή ενός τέτοιου στοιχείου από μια δομή στερεί την δομή από μια πορεία εξελικτική. Γιατί η οποιαδήποτε δομή θεωρεί την κίνηση σαν θάνατο.

Μια παρόμοια κίνηση μπορούμε να παρακολουθήσουμε στην διάρκεια της ταινίας "I am Dina".

Το μικρό κορίτσι γίνεται η αιτία για τον θάνατο της μητέρας της και το γεγονός αυτό καθορίζει την ψυχολογική της εξέλιξη. Αποδέχεται την σχέση με τον θάνατο, οδηγώντας εκείνους που πεθαίνουν σε μια κατάσταση συνειδητότητας που αντιστοιχεί στην πλήρη λύτρωση μέσω του θανάτου, ενώ από την άλλη φθάνει μέχρι τον «φόνο» ή την ευθανασία για να απαλλάξει τον σύζυγό της από την φθορά που αναπόφευκτα οδηγεί στον θάνατο. Γίνεται επαναστάτρια στην οικογένεια και την κοινωνία, διεκδικώντας τα δικαιώματά της αλλά και των άλλων, μέσω ενός ανυπότακτου ένστικτου δικαιοσύνης που διατηρεί μέσα της. Ο αναπόφευκτος ολοκληρωτικός έρωτας βρίσκει την δικαίωσή του στο αμφιλεγόμενο πρόσωπο ενός αναρχικού, του οποίου η ανατρεπτική του παρουσία φθάνει μέχρι την αντιστροφή των πραγμάτων, σώζοντάς την από τον θάνατο που η ίδια επέλεξε να ακολουθήσει. Μια ταινία που μετατρέπει μια σειρά γεγονότων, που θα μπορούσαν να την χαρακτηρίσουν μελοδραματική, σε ένα ανάλογο αρχαίας ελληνικής τραγωδίας.


παρουσίαση: Γιώργος Τσαντάκης
"Οδοδείκτες" , τεύχος 13