Ευγνωμοσύνη, μια ζωτική ενέργεια της ζωής

Σάββατο, 17 Νοέμβριος 2007 18:32

της Χριστίνας Αρνή

Πολλές οι ανάγκες, αυτό είναι μια πραγματικότητα αναμφισβήτητη. Πολλά μας "λείπουν", πολλά αν "μας λείψουν" θα μας οδηγήσουν σε μια σειρά προβλημάτων, πολλές οι υποχρεώσεις, πολλές οι επιθυμίες, πολλές οι απαιτήσεις... Κι όλα αυτά που "έχουμε"; Κι όλα αυτά που φοβόμαστε να μη χάσουμε ή που αγνοούμε την σημασία και την αξία τους μέχρι τη στιγμή που "φεύγουν" από τη ζωή μας; Τι γίνεται με όλα εκείνα που διαθέτουμε, με όλα εκείνα που μας προσφέρθηκαν, με όλα εκείνα που αποκτήσαμε με κόπο ή -θαρρείς- αβίαστα; Ακούγεται "ρηχό" σε μια εποχή με... "τόσο βάθος" σαν τη δική μας, σαν ήχος φάλτσος, να μιλούμε για την ευγνωμοσύνη κάθε φορά που σκεφτόμαστε ή μιλούμε για τις ανάγκες μας. 'Ομως, είναι κι αυτή όπως τόσα και τόσα μια ξεχασμένη έννοια, ένα συναίσθημα λίγο-πολύ παραμελημένο μέσα στις τόσες έγνοιες μας... Κι ωστόσο, η ευγνωμοσύνη δεν παύει να είναι μια ζωτική ενέργεια της ζωής!

Πολλές από τις ανάγκες μας δεν είναι παρά μια βεβαίωση για το μέγεθος της αγνωμοσύνης μας. Είναι σημαντικό να συλλογιστούμε και προς αυτή την κατεύθυνση, κάθε φορά που ταραγμένοι μέσα στις μικρές ή μεγάλες διακυμάνσεις της ζωής μας αισθανόμαστε γεμάτοι κενά και ελλείψεις. Οι πραγματικές ανάγκες πρέπει να παραμείνουν πραγματικές, ακριβώς επειδή πρέπει να αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα και όχι να ξεφεύγουμε απ' αυτήν. Είναι άραγε, όμως, όλες οι ανάγκες πραγματικές;