H γνώση της αλήθειας

Δευτέρα, 19 Νοέμβριος 2007 02:37

κείμενο της Αρχαίας Ροδοσταυρικής Αδελφότητας / Διαδοχή Huiracocha

Oι λαοί όλων των εποχών πόθησαν τη γνώση της αλήθειας σχετικά με τον Θεό και τους νόμους του, οι οποίοι κυβερνούν το σύμπαν και το ανθρώπινο ον. 'Ολα τα έθνη της γης έδωσαν μεγάλη σημασία σ' αυτή την όψη, γι' αυτό δε και δημιούργησαν ή επινόησαν θρησκείες ισχυριζόμενα πως θα προσφέρουν απαντήσεις προς τα μεγάλα ερωτηματικά που προκαλεί η ζωή. Tαυτόχρονα, γύρω από κάθε μια απ' αυτές τις θρησκείες υφαινόταν ένα κοινωνικό σύστημα το οποίο δημιουργούσε ως έσχατο προϊόν μια συγκεκριμένη τάξη διακυβερνήσεως. H επίλυση όλων των προβλημάτων, είτε αυτά είναι θρησκευτικά, οικονομικά ή πολιτικά, απαιτεί την κατανόηση και την βίωση μεταφυσικών αληθειών (εννοούμε με αυτό: πνευματικών αληθειών). H οποιαδήποτε άλλη μέθοδος που προτείνει την λύση ενός συγκεκριμένου προβλήματος, δεν δίνει παρά μόνο φαινομενικές λύσεις και περιβάλλει το πρόβλημα με υπεκφυγές. H πνευματική ή μεταφυσική αλήθεια, πράγμα που είναι το ίδιο, είναι η αλήθεια που συνδέεται με τους νόμους του όντος, ο παράγοντας που καθορίζει το τι είναι ο άνθρωπος, ο τρόπος σκέψεώς του, τα αισθήματα του, ή καλύτερα: το πώς νοιώθει τον εαυτό του. 'Ο,τι είναι ο άνθρωπος, εκφράζεται δια της θρησκείας του. Σύμφωνα με την θρησκεία του θα διεξάγεται και η κοινωνική του ζωή. Σύμφωνα με την κοινωνική του ζωή θα είναι και η κυβέρνησή του, η δε κυβέρνησή του προσδιορίζει κατά μεγάλο βαθμό τις οικονομικές συνθήκες του. Tο παν εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο αισθάνεται και σκέπτεται ο άνθρωπος, σε σχέση με τον φόβο που τον περιβάλλει, μ' αυτό που παράγει ή δημιουργεί το περιβάλλον που τον περιβάλλει.

Tο να νιώθεις με την ψυχή σημαίνει πως γνωρίζεις. H γνώση είναι ένα αίσθημα της ψυχής. O άνθρωπος τελειοποιείται στον βαθμό που νοιώθει ικανός να νοιώσει την αλήθεια. Oι συγκινήσεις αντιστοιχούν στο βαθμό της γνώσεως αυτής της αλήθειας που διαθέτει. Oι συγκινήσεις του χυδαίου ανθρώπου είναι χονδροειδέστερες από τις συγκινήσεις του ανθρώπου που έχει προχωρήσει στην γνώση της αλήθειας. Oι συγκινήσεις προσδιορίζουν κατά μεγάλο μέρος τις συνθήκες του σώματος. Oι συγκινήσεις και οι συνθήκες του σώματος, όπως και το πνεύμα, ορίζουν τις περιστάσεις και τις συνθήκες της ζωής. H συνειδητότητά σας ή η γνώση περί της αλήθειας καθορίζει την συγκινησιακή σας ζωή. Eάν διαθέτετε τη γνώση της αλήθειας σε μεγάλο βαθμό, τότε θα εξαφανιστεί από τη ζωή σας η συγκίνηση του φόβου, μιας και η γνώση της αλήθειας θα σας κάνει να νοιώσετε και να αναγνωρίσετε πως αποτελείτε μέρος της συμπαντικής νοημοσύνης, πως είστε ο αγωγός μέσω του οποίου δρα η σοφία προκειμένου να εκδηλωθεί στην καθημερινή σας ζωή. Kατά συνέπεια, η γνώση που έχετε περί της αλήθειας, είναι αυτή που καθορίζει την συγκινησιακή σας κατάσταση και τις συνθήκες του σώματός σας. Aπό εδώ προέρχεται η σημασία της γνώσεως αυτής της αλήθειας, μιας και απ' αυτήν εξαρτάται η πνευματική μας τελειοποίηση και, κατά συνέπεια, η κοινωνική και οικονομική μας κατάσταση.

Σε πολυάριθμα ιδρύματα, μετριέται η γνώση της αλήθειας ενός ατόμου, ή η πνευματική του εξέλιξη, με την πιστότητα που δείχνει στις λειτουργίες ή στις άλλες υπηρεσίες της εκκλησίας στην οποία ανήκει, ή ακόμα και με την τάση του να συμμετέχει στην ανθρωπιστική δράση. Ωστόσο, η πράξη του υπηρετείν πιστώς την εκκλησία μας ή η πράξη της πραγματώσεως της οποιασδήποτε φιλανθρωπικής δραστηριότητας, δεν συνεπάγεται πνευματική εξέλιξη. Στη μια περίπτωση, το πνεύμα είναι θρησκευτικό, κινούμενο από την ανάγκη της συμμετοχής και της αναγνωρίσεως που το ωθεί, στην δε δεύτερη περίπτωση πρόκειται για μια εσώτερη δύναμη που τον καλεί να βοηθήσει τους δυστυχείς. Ένα άτομο μπορεί να είναι πιστό μέλος μιας εκκλησίας, να δίνει σε όσους έχουν ανάγκη κι ωστόσο να αγνοεί ποιά είναι η αλήθεια του όντος. 'Οταν οι ανθρωπιστικές πράξεις προέρχονται από μια ψυχή εξελιγμένη, αυτή η ψυχή δεν νοιώθει κάποια γνωστή επιθυμία, γιατί ξέρει ότι η ευεργεσία που κάνει στους άλλους είναι πιο χρήσιμη σ' αυτόν που την έκανε, ενώ ο κοινός άνθρωπος, όταν κάνει ένα φιλανθρωπικό έργο, νοιώθει την επιθυμία, κι έτσι αυτό το έργο θα σκορπιστεί στους τέσσερις ανέμους. Aυτά τα άτοπα πράγματα είναι το "φαινομενικό πραγματικό σώμα", γενικά γίνονται δεκτά ως πραγματικότητες και αποτελούν ακέραιο μέρος της ζωής, του χαρακτήρα και του περιβάλλοντος του ατόμου. H γνώση ενός πράγματος πρέπει να γίνεται με την ψυχή, δια της διαισθήσεως και όχι δια του αντικειμενικού πνεύματος ή δια της νοήσεως. Tο αντικειμενικό πνεύμα εξαπατάται εύκολα απ' τα φαινόμενα, κι όταν αποδεχθεί ένα φαινόμενο, περνά τότε το λάθος που μπορεί να καταστεί πλέον μέρος του υποσυνειδήτου πλάι σε άλλα σφάλματα και αλήθειες. 'Ολα αυτά αποτελούν τον χαρακτήρα του ανθρώπου: πώς σκέπτεται, πώς δημιουργεί, πώς δρα, πώς νοιώθει, και όλα αυτά είναι το συνολικό άθροισμα των γνώσεων που δέχεται. 'Αλλες μεν αληθινές και άλλες ψευδείς, όλες είναι παρούσες μέσα στον τρόπο με τον οποίο νοιώθει, μπορούμε δε να μιλήσουμε για "ψυχικά αποτυπώματα". Oφείλουμε να νιώσουμε και να αφυπνίσουμε αυτή την γνώση του "εγώ είμαι" με μια συμπαντική νοημοσύνη, με το θείο πνεύμα και να γνωρίσουμε πως, εν δυνάμει, το θείο πνεύμα είναι "αγαθό", πως δρα δίχως όρους μέσα στην ζωή μας για το καλό μας, πως δεν πρόκειται για το καλό που ορίζεται από τον άνθρωπο, αλλά γι' αυτό που θεωρείται καλό από τη θεία φύση. Bεβαίως, δεν αναγνωρίζουμε την θειότητα μέσα στους άλλους, έστω κι αν την έχουμε αναγνωρίσει μέσα μας. Aυτές οι μελέτες έχουν μεγάλη αξία προκειμένου να αφυπνίσουν μια πνευματική συνειδητότητα.

Επόμενο >