Εραλδική γενεαλογία των κρίνων - "fleur-de-lis" ή "flower-de-luce" - αποθέωση του συμβόλου - PDF Εκτύπωση E-mail
Πνευματικότητα - Εσωτερικές παραδόσεις
Παρασκευή, 08 Δεκέμβριος 2006 10:42



4. Μέλισσα, 6. Μέλισσα, 7. Αυτοκρατορική μέλισσα, 8. Ανθύλλιο, 9. Καρλομάγνος, 10. Βαβυλωνιακό κόσμημα

Ο M. Dupuis (ανατρέξτε στην περισπούδαστη μελέτη του για την προέλευση των αστερισμών), είχε την γνώμη ότι ο "Ζυγός" ήταν παλιότερα το ζώδιο της εαρινής ισημερίας και ο "Άρης" της νυχτερινής, φθινοπωρινής ισημερίαςo δηλαδή, ότι από τις απαρχές του σημερινού αστρονομικού συστήματος, η μετάπτωση των ισημεριών είχε προωθήσει κατά επτά ζώδια την αρχική σειρά του Ζωδιακού. Τώρα, υπολογίζοντας την μετάπτωση σε περίπου 70½ έτη ανά μία μοίρα, δηλαδή 2.115 χρόνια για κάθε ζώδιο, και παρατηρώντας ότι ο "Άρης" ήταν στην δέκατη πέμπτη μοίρα του το 1.447 προ Χριστού, συνάγεται ότι η πρώτη μοίρα του "Ζυγού" δεν θα μπορούσε να συμπίπτει με την εαρινή ισημερία πιο πρόσφατα από το 15.194 προ Χριστού. Εάν προσθέσουμε σ' αυτόν τον αριθμό και 1.790 χρόνια μετά Χριστόν, φαίνεται να έχουν περάσει 16.984 χρόνια από τις απαρχές του "Ζωδιακού" (Volney, Ruins of Empires, 1η αγγλική έκδοση, 1792, σελ. 360).



11-12. Αρχαία γαλλική μορφή (καθώς και βαβυλωνιακή) 13. Μεσαιωνική γαλλική 14. Μεταγενέστερη γαλλική 16. Βαλουά 17. Ερρίκος της Ναβάρρας 18. Αγγλική μορφή 19. Βουρβώνοι 20. Αιγυπτιακά γλυπτά: Fleur-de-Liso Ασπίδα: "Flower de Lize", σύμφωνα με τον Speed

'Ολα τα λευκά πράγματα εκφράζουν τους ουράνιους και φωτεινούς θεούςo κάθε τι κυκλικό εκφράζει τον κόσμο, την σελήνη, τον ήλιο, το πεπρωμένοo όλα τα ημικυκλικά, όπως οι αψίδες και οι ημισέληνοι, παριστάνουν την σελήνη και τις σεληνιακές θεότητες και έννοιες.



21. Διακοσμητικές απολήξεις γοτθικού ρυθμού, με την έννοια των "Fleur-de-Lis" 22. Διακοσμητική απόληξη.

"Οι Αιγύπτιοι", λέει ο Πορφύριος, "φτιάχνουν κάθε χρόνο ένα ταλισμάν σε ανάμνηση του κόσμου. Κατά το θερινό ηλιοστάσιο, σημαδεύουν τα σπίτια, τα κοπάδια και τα δέντρα τους με κόκκινο, υποθέτοντας ότι εκείνη την μέρα είχε πάρει ολόκληρος ο κόσμος φωτιά. Την ίδια επίσης περίοδο γιόρταζαν τον Πυρρίχιο ή τον 'Χορό της Φωτιάς'". (Και αυτό δείχνει την προέλευση των εξαγνισμών με την φωτιά και το νερό.)

Υπάρχουν επτά πλανήτες στο ηλιακό σύστημα. Αυτούς τους επτά πλανήτες συμβολίζει το κηροπήγιο με τις επτά διακλαδώσεις της ιουδαϊκής τελετής. Ο αριθμός αυτός είναι ιερός. Αυτοί οι επτά "προφήτες" ή άγγελοι έχουν ο καθένας δώδεκα αποστόλους, τόπους, χωρίσματα, "φάτνες" (φάτνες, όπως "σταύλους"), περιοχές ή επικράτειες για την άσκηση των δυνάμεών τους. Πρόκειται για τις δώδεκα διαιρέσεις του μεγάλου Κύκλου ή τα δώδεκα σημεία του Ζωδιακού. Όλα αυτά είναι θεωρίες Καββαλιστικές, Μαγικές, Σαβαϊτικές και Αστρολογικές. Το όνομα Ασταρώθ ή Αστάρτη προέρχεται από το Ashre, αστήρ, ast, star, άστρο, ή "starred", έναστροςo με τον ίδιο τρόπο που η λέξη Σεφι-ρώθ [Sephi-roth] προέρχεται από την εβραϊκή ρίζα "roth".

Στη μαύρη ιερή πέτρα (Κάαμπα, "Kebla" ή "Cabar") στη Μέκκα, "εμφανίζεται η μορφή ενός λαξευμένου ανθρώπινου κεφαλιού... που ορισμένοι θεωρούν ότι είναι το κεφάλι της Αφροδίτης" (Efthymius Zygabenus, Mod. Un. Hist. I 213o Sale, Discourse, σελ. 16o Bibliotheca Biblia, I 613, 614).

Οι ιδέες του ανθρώπου, οι εξωτερικές από τον ίδιο, πρέπει πάντα να γίνονται πιο ονειρικές όσο απομακρύνονται από εκείνον και πιο πραγματικές όσο τον πλησιάζουν.