Εδώ και πολλά πλέον χρόνια, οι φυσικές επιστήμες με τη βοήθεια των μαθηματικών, έχουν αποδείξει ότι η δημιουργία και η λειτουργία του φυσικού σύμπαντος μέσα στο οποίο ζούμε και εργαζόμαστε, στηρίζονται σε νόμους εντελώς διαφορετικούς από εκείνους τους οποίους έχουμε μάθει να αντιλαμβανόμαστε μέσω της συνήθους εμπειρίας μας στην καθημερινότητα. Έννοιες όπως η κβαντική μηχανική, η θεωρία της σχετικότητας, η αρχή της απροσδιοριστίας ή αβεβαιότητας, η επιστήμη συστημάτων, η θεωρία των χορδών και των υπερχορδών, η θεωρία του χάους και τα μη-γραμμικά δυναμικά συστήματα, ανάμεσα σ’ άλλες, έχουν γίνει ευρέως αποδεκτές από την επιστημονική κοινότητα, αλλά είναι και ευρέως γνωστές από ένα αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων οι οποίοι παρακολουθούν τις εξελίξεις της επιστήμης.

Ωστόσο, αν και αρεσκόμαστε να αναφερόμαστε σ’ αυτές τις έννοιες, δύσκολα κατανοούμε πώς συσχετίζονται με τη ζωή μας, και πολύ σπάνια τις εφαρμόζουμε προς όφελος της ατομικότητάς μας, αλλά προς όφελος της συλλογικότητας στην οποία ανήκουμε. Αυτό αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα, γιατί ενώ νοητικά αποδεχόμαστε μια πραγματικότητα, πρακτικά ζούμε σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τα μη-γραμμικά δυναμικά συστήματα, στα οποία περιλαμβάνονται τα περισσότερα φαινόμενα του φυσικού κόσμου. Στα συστήματα αυτά, η γραμμική αλληλουχία μεταξύ αιτίου και αιτιατού, θραύεται από ασυνέχειες, βρόχους, επαναληπτικές διακλαδώσεις και από τη λειτουργία της ανάδρασης, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η ακριβής πρόβλεψη μιας επόμενης κατάστασης του συστήματος με βάση τις ισχύουσες κάποια δεδομένη στιγμή ποιότητες. Αρκούν και οι πιο μικρές αλλαγές σε κάποιες μεταβλητές του συστήματος, για να προκληθούν τα πιο δυσανάλογα και χαοτικά αποτελέσματα και να επηρεαστεί συνολικά όλο το σύστημα.  Το τελικό συμπέρασμα είναι πως αφού μέσα στον κόσμο τα πάντα, από τα υποατομικά σωματίδια μέχρι τις κοινωνίες των ανθρώπων και τα γαλαξιακά σμήνη, συνδέονται μεταξύ τους μέσω ενός πολύπλοκου πλέγματος αλληλεπιδράσεων, αλλά και εξελίσσονται όλα μαζί, μια μερική αντίληψη των πραγμάτων δεν θα μπορούσε ποτέ να μας δώσει μια αληθινή εικόνα του τι συμβαίνει είτε σε μεμονωμένα άτομα, είτε σε μεγάλες συσσωματώσεις συλλογικοτήτων.

Με βάση τα παραπάνω, μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί οι ατομικές και συλλογικές προσπάθειές μας για μια καλύτερη ζωή, δεν έχουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Επιλέγουμε σχεδόν πάντα την εύκολη και προφανή λύση σε ένα πρόβλημα, αγνοώντας το πλέγμα των μεταβλητών που το αφορούν, και αδιαφορώντας για την αναζήτηση της βέλτιστης μελλοντικής κατάστασης. 

Προτιμούμε να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που συμφωνούν με τις απόψεις μας, για να αποφύγουμε αντιπαραθέσεις, απ’ τις οποίες όμως θα μπορούσε να προέλθει μια νέα και ανώτερη σύνθεση.

Ακολουθούμε το γνωστό, το εξωτερικά φιλικό και επιφανειακά αρεστό, για να μην  βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο με το ‘τρομακτικό’ άγνωστο, που κρύβει όμως μέσα του τις άπειρες δυνατότητες.

Είμαστε θερμοί υποστηρικτές του ‘νέου’ ή του ‘παλαιού’, αλλά η εμμονή μας να τοποθετηθούμε μέσα στην κλίμακα του Χρόνου, φανερώνει ουσιαστικά μια Καρδιά που έχει πάψει να πάλλεται συγχρονισμένη με τους παλμούς της Αιώνιας Ζωής.

Στρεφόμαστε προς το ‘φωτεινό’ και απορρίπτουμε το ‘σκοτεινό’, χωρίς να έχουμε γνωρίσει το Φως, και να μπορούμε επομένως να κάνουμε τη διάκριση μεταξύ του αληθινά φωτεινού και του αληθινά σκοτεινού. Παρόμοια επιλέγουμε το ‘ορθό’, χωρίς να γνωρίζουμε το πλαίσιο αναφοράς, και επομένως την κατεύθυνση προς την οποία στρέφεται ο άξονας της εξέλιξης.

Βρίσκουμε καταφύγιο στην ασφάλεια δογματικών ερμηνειών της πραγματικότητας, δειλιάζοντας μπροστά στο μονοπάτι του λάθους και της επανόρθωσης, που αποτελεί όμως και την μοναδική οδό της απελευθερώσεως.

Αγωνιζόμαστε να μην διαταραχθεί η ισορροπία της προσωπικής μας ζωής, και αδιαφορούμε για τις συνέπειες του εγκλωβισμού μας στη ψευδαίσθηση, την πλάνη, το φόβο και την ασθένεια. 

Επιλέγουμε το άμεσο και προσωπικό κέρδος, μην μπορώντας να κατανοήσουμε ότι το Κέρδος αναφέρεται μόνο στη Συλλογικότητα, και ότι η Ατομικότητα νοείται μόνο όταν είναι ενσωματωμένη στη Συλλογικότητα.

Μιλάμε για την λογική της καρδιάς, αλλά στη ζωή μας ακολουθούμε τη λογική του εγκεφάλου. Οι σκέψεις μας ακολουθούν μια γραμμική λογική και μας οδηγούν σε αδιέξοδα, ενώ τα αισθήματα, ευαίσθητοι δέκτες όλων των μεταβλητών ενός φαινομένου, μας υποδεικνύουν τη Λύση.

Ο κόσμος στον οποίο ζούμε χαρακτηρίζεται από ένα ασύλληπτα μεγάλο βαθμό πολυπλοκότητας και δυναμικής. Κάθε Στιγμή, σε κάθε Τόπο, ενεργοποιούνται νέες σχέσεις, νέες αλληλεπιδράσεις, νέες Ιστορίες που ξετυλίγουν αέναα το αρχικό όραμα μιας συνεχώς διευρυνόμενης Συνειδητότητας μέσα στα πλαίσια της Υπερφωτεινής Ύπαρξης. Τον κόσμο αυτό μπορούμε να τον κατανοήσουμε καλύτερα αν τον κοιτάξουμε με Νέα Μάτια, απελευθερωμένοι από τα εμπόδια και τα βαρίδια μιας γραμμικής λογικής και μιας επιφανειακής εκπαίδευσης, και οφείλουμε να το κάνουμε αυτό, ώστε η Συλλογικότητα να κατακτήσει την ευτυχία που της αξίζει, και μέσω αυτής, κάθε άνθρωπος να βιώσει την Πληρότητα.