Σε μία κοινωνία, όμως, που όλα συρρικνώνονται, συρρικνώνονται και τα συναισθήματα! Τα συναισθήματα, λόγω της θέσης που κατέχουν στην συγκρότηση και λειτουργία του ανθρώπου, στηρίζουν τη γενικότερη ισορροπία του.

Υπάρχει μία βασική πολικότητα του συμπλέγματος σώματος-συναισθήματος-διάνοιάς μας. Όσο πιο αρμονικά είναι τα συναισθήματα, τόσο πιο σημαντικές είναι οι σκέψεις. Και το αντίθετο. Τα δυσαρμονικά συναισθήματα είναι το αίτιο της εκδήλωσης δυσαρμονικών σκέψεων. Δυσαρμονικές σκέψεις έχουν ως αποτέλεσμα ανάλογες πράξεις στην καθημερινή ζωή, πράξεις που έχουν τις αρνητικές επιπτώσεις τόσο στο άτομο, όσο και στην κοινωνία των ανθρώπων. Η διατάραξη της διπολικότητας σκέψη – πράξη αποτελεί ιδιάζον φαινόμενο των καιρών.  

Όλα τα πλάσματα ενδόμυχα επιδιώκουν την ενότητα. Κάθε πολλαπλότητα αγωνίζεται να την φτάσει. Ο Συμπαντικός σκοπός της ζωής είναι πάντα αυτή η ενότητα.

Όπου και να κοιτάξουμε στη Φύση δεν βλέπουμε παρά μόνο σύνολα. Μάλιστα όχι απλά σύνολα, αλλά σύνολα  ιεραρχικά δομημένα, δηλαδή κάθε σύνολο είναι μέρος ενός μεγαλύτερου όλου, που με την σειρά του αποτελεί τμήμα ενός όλου ακόμα μεγαλύτερου. Πεδία μέσα σε πεδία, που εκτείνονται διαμέσου των κόσμων και του Κόσμου, συνυφαίνοντας κάθε στοιχείο με όλα τα υπόλοιπα.

Γίνεται αμέσως κατανοητός ο ρόλος του συναισθήματος, λόγω τάξης και θέσης στο ανθρώπινο ον.

Συρρίκνωση του συναισθήματος σημαίνει συρρίκνωση του χωροχρόνου εντός του οποίου μπορεί να εκφράσει ο άνθρωπος τις ποιότητές του και να δημιουργήσει και να εξελίξει τον κόσμο του εντός του Κόσμου και τον Κόσμο.

Αντί ο άνθρωπος να απλώνεται, να διευρύνεται, να ανοίγεται, κλείνεται στον εαυτό του, γίνεται περισσότερο εγωιστής. Ένας απέραντος διαχωρισμός, μία συνεχής άπωση των πάντων.

Συρρίκνωση του συναισθήματος συνεπάγεται την αύξηση του φόβου! Ο φόβος δεν επιτρέπει την αρμονική λειτουργία και συνεργασία της πολικότητας σκέψης – πράξης.

Οι άνθρωποι δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματά τους, τα προσωπικά με τον εαυτό τους και μέσα στις σχέσεις τους.

Αποτέλεσμα: η δυστυχία στο άτομο και στο σύνολο.

Παρ’ όλα αυτά η δυστυχία, αν αντιμετωπιστεί με υπομονή και κατανόηση, μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη ανθρωπιά, ζεστασιά, αγάπη και μία υψηλότερη ποιότητα ύπαρξης. Αν επικρατήσει ασυνείδητα, με θυμό, πικρία και διχόνοια, μπορεί να καταλήξει στην καταστροφή, σε εσωτερικές και εξωτερικές διαμάχες, σε αυτοκτονίες, σε πολέμους, στον θάνατο.

Τα αρνητικά συναισθήματα είναι εμπόδια στην ελεύθερη ροή της ζωτικής ενέργειας και τελικά εκδηλώνονται ως εκφυλιστικές καταστάσεις.

Η συναισθηματική μας ζωή και τα συναισθήματά μας πρέπει να βρίσκονται σε υγιή ισορροπία.

Χρειαζόμαστε μία καρδιά η οποία να εξισορροπεί το κεφάλι μας!

Και η διανοητική μας λογική πρέπει να αμβλύνεται, γνωρίζοντας τα όρια και την πραγματική λειτουργία της διανόησής μας.

Η συμπεριφορά μας και ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουμε τη ζωή, διανοητικά και συναισθηματικά, επηρεάζουν άμεσα την σωματική μας ευρωστία με τις ανάλογες επιπτώσεις στο σύνολο της ανθρωπότητας. Ανάλογα, μία δυνατή, θετική στάση και μία ισορροπημένη συναισθηματικά ζωή οδηγούν σε υγεία, ευρωστία, σε ευημερία και τελικά στην ευτυχία.

Τελειώνοντας ας θυμηθούμε τους λόγους του Κομφούκιου για την ευτυχία:

“Η ευτυχία είναι τόσο σπάνια στον κόσμο επειδή οι ιδεολόγοι την τοποθετούν πολύ ψηλά και οι υλιστές πολύ χαμηλά! Όμως αυτή βρίσκεται δίπλα μας, στο ύψος της καρδιάς. Δεν είναι κόρη του ουρανού ή της γης, είναι κόρη του ανθρώπου”.