Η διάσταση ή ακόμη και η σύγκρουση ανάμεσα στο μυαλό και την καρδιά, θα έλεγε κανείς, βρίσκεται σε φιλοσοφικό, εσωτερικό ή ψυχολογικό πεδίο αναζητήσεων και εφαρμογών. Έχει συζητηθεί πολύ ψυχολογικά, αλλά και από πλευράς νευροεπιστήμης η απόκλιση στην λειτουργία της καρδιάς από την λειτουργία του νου, σε βαθμό που μερικές φορές φθάνουν η καρδιά και ο εγκέφαλος να κινούνται σε εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις. Τώρα το όλο θέμα περνά, όμως, και σε πιο υλικές καταστάσεις, σωματοποιείται όπως θα μπορούσαμε να πούμε, για να δημιουργήσει μια επιπλέον προβληματική συνθήκη για το ανθρώπινο όν.  

Στο επίκεντρο της διαμάχης αυτή τη φορά η χοληστερόλη, μια ουσία καταστροφική, όπως όλοι γνωρίζουν, για την καρδιά, αλλά απαραίτητη και αναγκαία για τον εγκέφαλο. Τα νέα προέρχονται από πρόσφατα δημοσιευμένα αποτελέσματα ερευνών σύμφωνα με τα οποία η χοληστερόλη είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη των νευρικών κυττάρων που παράγουν ντοπαμίνη, μια ουσία γνωστή για τις ποικίλες και σημαντικές δράσεις στην λειτουργία του κεντρικού  νευρικού συστήματος.

Μια οξειδωμένη μορφή της χοληστερόλης παράγεται στον εγκέφαλο, συμβάλλει στην λειτουργία των νευρώνων και στη συνέχεια διαχέεται στην κυκλοφορία για να μεταβολιστεί τελικά από το συκώτι. Όπως είναι γνωστό από την άλλη πλευρά, η χοληστερόλη καλύπτει το τοίχωμα των αγγείων προκαλώντας την δημιουργία αθηρωματικών πλακών (αρτηριοσκλήρωση). Δικαιολογημένα, λοιπόν, ακόμη μια άλλη μελέτη μιλά για μείωση της μνήμης και των γνωσιακών ικανοτήτων μετά από την λήψη φαρμάκων που μειώνουν σημαντικά τα επίπεδα χοληστερόλης του αίματος.

Έτσι λοιπόν στην προσπάθεια να προστατευθεί η καρδιά από την χοληστερόλη βλάπτεται ο εγκέφαλος και στην προσπάθεια να λειτουργήσει σωστά ο εγκέφαλος χρειάζεται η χοληστερόλη που βλάπτει την καρδιά. Βρίσκεται σε αδιέξοδο ο άνθρωπος μπροστά στα ευρήματα αυτά ή μήπως η λύση βρίσκεται στη  αποκατάσταση της συνεργασίας του νου με την καρδιά, οπότε εξαλείφεται και ο λόγος σύγκρουσης και συνεπώς ο κίνδυνος από τις ουσίες που κυκλοφορούν στον ανθρώπινο οργανισμό;