Όποιος έχει ανέβει στον Λυκαβηττό πριν τη δύση του ήλιου, θα έχει παρατηρήσει ότι σε αρκετές βεράντες διαμερισμάτων στο Κολωνάκι υπάρχουν πισίνες. Λίγο η ανάγκη για μια βουτιά το καλοκαίρι, λίγο η όμορφη αίσθηση που έχει κανείς όταν κάθεται δίπλα στο νερό, λίγο η μόδα, οδήγησαν στην εγκατάσταση πισίνας σε πολυκατοικίες.Οι πισίνες αυτές είναι μικρές και δεν προσφέρονται για κολύμπι, ενώ έχουν πολύ μεγάλα έξοδα συντήρησης. Επίσης συνεπάγονται  μεγάλη κατανάλωση νερού, που για την άνυδρη εποχή μας συνιστά πολυτέλεια, αν όχι πρόκληση. Τέλος, το χλώριο που χρησιμοποιείται για την απολύμανσή τους εξατμιζόμενο προκαλεί ένα αίσθημα ακόμη μεγαλύτερης ζέστης.

Η κεντρική διοίκηση ή οι δήμοι, έχοντας την εμπειρία της απόσυρσης αυτοκινήτων και κλιματιστικών, θα μπορούσαν να προωθήσουν την «απόσυρση πισίνας». Να δοθούν κάποια κίνητρα, ώστε όλες οι πισίνες των πολυκατοικιών στις πόλεις να αντικατασταθούν από ταρατσόκηπους. Αυτό θα ωφελήσει συνολικά την πόλη, αφού αυτή θα πρασινίσει περισσότερο. Το μέτρο θα συντελέσει επίσης στη μείωση της θερμοκρασίας τους καλοκαιρινούς μήνες και στην συγκράτηση των νερών της βροχής τον χειμώνα, συμβάλλοντας στην αντιπλημμυρική προστασία. Άλλωστε, μια πισίνα 12 τ.μ. είναι πολύ μικρή, ενώ ένας κήπος ίδιας έκτασης είναι πολύ μεγάλος για τα δεδομένα της Αθήνας.