Η Κρίση την οποία αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα, απλώνεται σ’ όλο το εύρος των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, και προχωράει σε βάθος μέσα στις πιο κρυφές διαστάσεις της ανθρώπινης ψυχής και διάνοιας, ατομικά και συλλογικά.

Τι μπορούμε, όμως, να κάνουμε εμείς οι ίδιοι για να αλλάξει αυτή η κατάσταση; Ίσως να είμαστε ανίσχυροι ως άτομα να αντιμετωπίσουμε τη Μεγάλη Κρίση της Κοινωνίας και της Ανθρωπότητας, αλλά δεν είμαστε καθόλου ανίσχυροι να αντιμετωπίσουμε τις μικρές κρίσεις της προσωπικής και της εσωτερικής μας ζωής. Από αυτή την άποψη, ένα στοιχείο στο οποίο αξίζει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή, είναι η ανησυχητική ευκολία με την οποία εκείνοι που κατέχουν την όποια εξουσία σ’ ένα πεδίο δραστηριότητας, προβαίνουν σε αποφάσεις υπέρ των όποιων προσωπικών τους συμφερόντων, αδιαφορώντας για τις άμεσες και έμμεσες συνέπειες των αποφάσεων αυτών στους άλλους ανθρώπους, και αδιαφορώντας για την τήρηση των αρχών και νόμων που στοχεύουν στη δημιουργία συνθηκών αξιοπρεπούς διαβίωσης για όλους πάνω στη Γη, όπως είναι οι κανονισμοί του διεθνούς δικαίου, οι αρχές προστασίας του περιβάλλοντος, οι κανόνες πυρασφαλείας, οι βάσεις ενός υγιούς οικονομικού συστήματος, οι αρχές σεβασμού της ζωής και της προσωπικότητας, αλλά και το φυσικό δικαίωμα όλων των ανθρώπων για εργασία, υγεία, εκπαίδευση, ελευθερία στην έκφραση, και τελικά για ευτυχία και πνευματική εξέλιξη.