Όραση “βαθέος” πεδίου στην Αστρονομία και στη ζωή μας PDF Εκτύπωση E-mail
Επιστήμη - Επιστημονικά άρθρα
Πέμπτη, 05 Μάρτιος 2009 13:07

 

Είναι γνωστός ο προβληματισμός  του ανθρώπου για τη δημιουργία του Σύμπαντος.

Πώς δημιουργήθηκε; Ποιός είναι ο σκοπός του; Ποιά η σχέση του με το ανθρώπινο ον;

Οι δύο μεγάλες γνωστές πηγές πληροφοριών, για την απάντηση σ’ αυτό τον προβληματισμό των ανθρώπων, είναι οι θρησκείες και οι επιστήμες.

Ιδιαίτερα οι ειδικοί επιστήμονες της Αστρονομίας, προσπαθούν να παρατηρήσουν τις συνθήκες και τα γεγονότα στην απαρχή της δημιουργίας του Σύμπαντος και με αυτό τον τρόπο συγκροτούν τη θεωρία της δημιουργίας του.

Γι’ αυτό και οι παρατηρήσεις τους πρέπει να είναι όσο το δυνατόν βαθύτερες στον χρόνο, πολύ κοντά δηλαδή στην αρχή της δημιουργίας του κόσμου.

Σχεδόν όλα όσα γνωρίζουμε για το Σύμπαν προέρχονται από παρατηρήσεις φωτονίων. Πληροφορίες που μεταφέρονται με τον φορέα φως, το οποίο ταξιδεύει με την μεγαλύτερη και οριακή ταχύτητα μέσα στο αισθητό Σύμπαν. Το φως αποτελείται από φωτόνια κάθε μήκους κύματος, από τα ραδιοκύματα μέχρι τις ακτίνες Χ και γ. Μαθαίνουμε επίσης κάποια πράγματα για τον κόσμο, πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, παρατηρώντας τις κοσμικές ακτίνες οι οποίες αποτελούνται κυρίως από γυμνούς ατομικούς πυρήνες ή από μεμονωμένα πρωτόνια.

Τα σωματίδια όμως αυτά δεν μας δείχνουν τις πηγές που τα εξέπεμψαν, γιατί κατά την πορεία τους μέσα στον γαλαξία μας δέχονται την επίδραση των μαγνητικών πεδίων του γαλαξία και εκτρέπονται από την αρχική τους πορεία.

Για μια παρατήρηση με οξεία εστίαση βαθειά μέσα στο Σύμπαν, θα μας χρειαζόταν ένα τηλεσκόπιο που να μπορεί να ανιχνεύει κάποιο είδος σωματιδίων, που θα μένουν ανεπηρέαστα καθώς θα περνούν από περιοχές με αέρια, σκόνη και μαγνητικά πεδία.  Ένα τέτοιο υποψήφιο είδος σωματιδίων είναι τα νετρίνα. Τα νετρίνα αποτελούν μεγάλο μέρος από τον συνολικό αριθμό των στοιχειωδών σωματιδίων του Σύμπαντος και αλληλεπιδρούν πολύ ασθενικά με την υπόλοιπη ύλη. Παραμένουν λοιπόν αδιατάρακτα κατά την πορεία τους από τις πηγές τους μέχρι τη Γη, ενώ ταξιδεύουν με ταχύτητα πολύ κοντά σ’ αυτή του φωτός. Τα νετρίνα βρίσκονται παντού, σε ολόκληρο τον κόσμο, γιατί προέρχονται από τις πυρηνικές αντιδράσεις των αστεριών.

 

Στην Αστρονομία, λοιπόν, έχουμε τις παρατηρήσεις ‘βαθέος’ πεδίου, οι οποίες γίνονται με ειδικά μηχανήματα, έτσι ώστε να αποφεύγονται οι διάφοροι παράγοντες που παρεμποδίζουν π.χ. το φως να φτάσει μέχρι τον παρατηρητή και να μεταφέρει τις πληροφορίες.

Τα νετρίνα είναι υποατομικά σωματίδια χωρίς φορτίο και με ελάχιστη μάζα. Υπάρχουν σε τρεις ‘μορφές’  ή ‘γεύσεις’ - νετρίνο του ηλεκτρονίου, νετρίνο μιονίου και νετρίνο ταυ. Δεν αισθάνονται την ηλεκτρομαγνητική και την ισχυρή αλληλεπίδραση.

Μπορούν να ταξιδέψουν τεράστιες αποστάσεις στο μακρυνό σύμπαν - μεταφέροντας πληροφορίες για τις πηγές τους - επειδή αλληλεπιδρούν ελάχιστα με την ύλη. Νετρίνα που προέρχονται από το διάστημα βομβαρδίζουν καθημερινά τη Γη και διαπερνούν το σώμα μας κατά δισεκατομμύρια, χωρίς να μπορούμε να τα αντιληφθούμε.

Κατ’ αναλογία ο άνθρωπος για να μπορεί να κάνει παρατηρήσεις ‘βαθέος’ πεδίου, δηλαδή να βλέπει βαθειά στον εαυτό του και στον κόσμο, χρειάζεται ανάλογα να αποφεύγει τους παράγοντες εκείνους που κάνουν την όρασή του αδύναμη ή τα πράγματα αόρατα.

Μία κατάσταση ιδιαιτέρως απαραίτητη, γιά βαθειές παρατηρήσεις, είναι η κατάσταση της ουδετερότητας. Τι σημαίνει αυτό; Η ουδέτερη κατάσταση χαρακτηρίζεται από την έλλειψη πόλωσης!  Δεν είναι κατάσταση αδιαφορίας, μη συμμετοχής στη ζωή, αλλά υπέρβασης των πολωτικών δυνάμεων στην καθημερινή ζωή, οι οποίες συνδέονται με τη λεγόμενη ‘κοινή λογική’. Θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε ως κατάσταση ελευθερίας και ανεξαρτησίας της προσωπικότητας του ανθρώπου.

Επειδή ο κόσμος στον οποίο βρισκόμαστε, επί του παρόντος, είναι διπολικός, δηλαδή συνυπάρχουν το συν ( + )  και το πλην ( - ), το ωραίο και το άσχημο, το καλό και το κακό, το αληθές και το ψευδές κ.λπ., ο άνθρωπος είναι πολωμένος. Η πόλωση αποτελεί φάση της εξέλιξης. Όμως  πόλωση σημαίνει ανάλογη επίδραση και τις περισσότερες φορές δέσμευση ή και υποδούλωση της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας του ανθρώπου.

Όταν π.χ. ένας άνθρωπος πολώνεται σε μία θεωρία, σε μία ιδεολογία, σε μία γνώση, σε μία επιστήμη, σε ένα δόγμα, σε μία πολιτική, σε ένα κόμμα, σε μία σχέση κ.λπ. δεν μπορεί να δει καθαρά και σε βάθος, σε ο, τιδήποτε τον απασχολεί. Δεσμεύεται από την πόλωσή του και κάνει πράγματα ξένα προς τη  βαθύτερη κατανόησή του και τη συνειδητότητά του.

Η ουδέτερη θέση βρίσκεται ανάμεσα στους εκάστοτε δύο πόλους της διπολικότητας, είναι μία θέση ισορροπίας, από την οποία μπορεί ο άνθρωπος να υπερβεί την επίδραση της διπολικότητας και να δει ανεπηρέαστος, πιο βαθειά στον εαυτό του, στις σχέσεις του, στα γεγονότα της ζωής. Μπορεί να δει βαθύτερα στον ‘χώρο’ και στον ‘χρόνο’. Μπορεί να φτάσει σε κάποια αρχή της λύσης των προβλημάτων, των κρίσεων, της εξέλιξής τους από το παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον. Επομένως η στάση του και η δραστηριότητά του γίνονται χρήσιμες και δημιουργικές μέσα του και γύρω του. Τότε ίσως μπορούμε να μιλάμε για ελεύθερες και ανεξάρτητες προσωπικότητες!

Σταμάτης  Τσαχάλης

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.