| Από την Αδελφότητα της Μύριαμ |
 |
 |
 |
| Πνευματικότητα - Εσωτερικές παραδόσεις | |||
| Πέμπτη, 22 Μάρτιος 2007 12:01 | |||
|
Οι Βραχμάνοι προφέρουν τον λόγο "AUM" πολλές δεκάδες φορές εκπνέοντας και εισπνέοντας άλλες τόσες δίχως, όμως, να υπερβάλλουμε, ιδού η πρακτική: Άρχισε εισπνέοντας όσο γίνεται πιο αργά, έπειτα κράτησε την αναπνοή σου, έπειτα να εκπνεύσεις όσο γίνεται πιο αργά και να σταματήσεις, αφού εκπνεύσεις, έπειτα δε να αρχίσεις και πάλι. Σταδιακά θα μπορείς να αποκτήσεις εκπληκτικά αποτελέσματα, μέχρι του σημείου που θα έχεις μεταξύ της μίας εκπνοής και της εισπνοής, μία κατάσταση παρόμοια με τον θάνατο, δηλαδή μία κατάσταση κατά την οποία οι πνεύμονες και η καρδιά διακόπτουν τις λειτουργίες τους. Η εξελικτική δύναμη της πρακτικής στηρίζεται σε μία αναλογία: Ο φυσικός (ΡΗ) θάνατος παράγεται από το σταμάτημα των κυρίων ζωτικών λειτουργιών, όπως η αναπνοή και η κυκλοφορία, ένας άνθρωπος που δεν αναπνέει και του οποίου η καρδιά δεν χτυπά είναι ένας άνθρωπος νεκρός όμως, ο θάνατος είναι η απελευθέρωση της ψυχής, δηλαδή του λεπτού Όντος. Γι' αυτό τον λόγο το άτομο που προκαλεί εκουσίως αυτή την θανάσιμη κατάσταση, είναι όντως ζωντανό συνεπώς, η πρακτική τείνει προς την απελευθέρωση του λεπτού Όντος εν ζωή, δηλαδή στον συνειδητό διαχωρισμό. Το κινητό απομονώνεται από το σταθερό. Απόσπασμα από τα προλεγόμενα της Ειρήνης Ο θάνατος είναι το χυδαίο λαϊκό αίνιγμα, γιατί σε όλους τους χρόνους δυο υποθέσεις βασάνισαν αυτόν ο οποίος θέλησε να προσπαθήσει να βρει τη λύση του: Μία απείρως ποιητική, η οποία κολακεύει την ματαιότητα των αδαών, ισχυρίζεται ότι, απαλλαγμένη από το Κρόνειο σώμα, η ατομικότητα του ανθρώπου μπορεί να ζήσει μία ζωή ανεξάρτητη μέσα στον αιθέρα, με το Σεληνιακό, Ερμείο και Ηλιακό σώμα, σχηματίζοντας μία ατομικότητα πιο εξελιγμένη, η άλλη, απείρως πιο πεζή, θεωρεί ότι η ατομικότητα και η ζωή σταματούν με την καταστροφή του φυσικού σώματος. Οι δύο λύσεις είναι και οι δύο αληθινές, με μία τρίτη που είναι η συνήθης λύση στο τωρινό στάδιο των πιο εξελιγμένων γήινων φυλών. 1ον Αυτός που Ερμητικώς, δηλαδή με μία συνεχή διανοητική κατάσταση, ξέρει να μεταφέρει όλη την προσωπικότητα του μέσα στα τρία ανώτερα στοιχεία, μπορεί να συμμετέχει στην Αιώνια ζωή που εξακολουθεί να ζει μέσα στο Κρόνειο σώμα, μετά δε το θάνατο μπορεί να ζήσει την αιώνια ζωή ή να προσγειωθεί πάνω σε άλλους πλανήτες, ή να επιστρέψει στην ανθρώπινη ζωή. 2ον Αυτός που καταδικάζει τα πάντα στην Κρόνεια ζωή και περιορίζεται στο βαρύ ένδυμα της σάρκας, αποσυντίθεται μαζί με την σάρκα και τα υπολείμματα των υψηλότερων μορφών αποσυντίθενται μέσα στον αιθέρα, και η αληθινή αδιαίρετη προσωπικότητα τελειώνει. 3ον Αυτοί οι οποίοι, όπως συμβαίνει στην τωρινή ώρα εξελίξεως, δεν είναι εντελώς σάρκα ή εντελώς ψυχή, ακολουθώντας την ατραπό των γήινων, διαδοχικών, γρήγορων, συνεχών, ενσαρκώσεων αμέσως μετά το θάνατο ή λίγο αργότερα. Άρα, τα ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ μπορούν, σε σπάνιες περιστάσεις, να έρθουν σε επαφή με τον τυπικό γήινο άνθρωπο, όπως έρχονται και οι Αιώνες, και αυτοί είναι μόνον αυτοί που ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. Είναι άτοπο να νομίζουμε ότι έρχονται αυτοί της δεύτερης κατηγορίας, που δεν έχουν καμία διαφορά με τα πνεύματα των κατωτέρων του ελλόγου ανθρώπου ζώων, τον σκύλο, τον λύκο, την αλεπού, τον λαγό. Είναι δυνατόν να έρθουν αυτοί της τρίτης κατηγορίας κάτω από την ανθρώπινη μορφή, δηλαδή περιβεβλημένοι με νέα σάρκα και φέροντας νέα ονόματα, και τότε δεν είναι παρά νέοι άνθρωποι με το περιεχόμενο εκείνων που κάποτε πέθαναν. Ημερομηνία καταχώρησης: 22.3.2007
|