Το Μαρτινιστικό Πεντάκλεο

Πέμπτη, 15 Μάρτιος 2007 11:31

Σε όλα τα έγγραφα του Μαρτινιστικού Τάγματος, είναι τυπωμένο το Συμπαντικό Πεντάκλεο (που εικονίζεται ανωτέρω)... συνεχώς δε εντυπωσιάζει τον βέβηλο, ο οποίος συχνότατα το συγχέει με το Άστρο του Δαυίδ.

Ο Θεός, η Πρώτη Αρχή του Σύμπαντος, αναπαρίσταται με έναν κύκλο, σύμβολο της Αιωνιότητας. Η δράση της αιωνιότητας, που περνά από την λανθάνουσα ισχύ σε δράση, συμβολίζεται δια της Μυστικιστικής σχέσεως από το Κέντρο προς την Περιφέρεια -είναι η Ακτίνα που προβάλλεται 6 φορές μέσα στον Κύκλο... που παράγει το εξάγωνο... έμβλημα των 6 περιόδων της Δημιουργίας.

Το κεντρικό σημείο σχηματίζει την 7η Περίοδο, την περίοδο της Αναπαύσεως. Μεταξύ αυτών των δημιουργικών απορροών (των Αιώνων), η Φύση εξελίσσεται δια των 2 μεγάλων ρευμάτων της, της Εισελίξεως (κατερχόμενο Τρίγωνο, μαύρο, και της Εξελίξεως, λευκό).

Ας παρατηρήσουμε ότι η Φύση, που συμβολίζεται με την Σφραγίδα του Σολομώντα, δεν φθάνει στον Θεό, αλλά μονάχα στις δημιουργικές δυνάμεις που απορρέουν από Αυτόν. Από το κέντρο του Σύμπαντος προς τον ίδιο τον Θεό (Κύκλο), γεννάται η ισχύς του ανθρώπου, της Φύσεως μέσα στην Ενότητα της Ελεύθερης Βουλήσεώς του, που συμβολίζεται με μία τετράδα (τον σταυρό). Αυτός ο σταυρός, η εικόνα του ανθρώπου, ενώνει το κέντρο του Σύμπαντος (την Ανθρώπινη Ψυχή) με τον ίδιο τον Θεό. Εκφράζει την εναντίωση των δυαδικών δυνάμεων, η οποία γεννά την πεμπτουσία. Είναι η εικόνα της δράσεως του ενεργού επί του παθητικού, του πνεύματος επί της ύλης.

Το κάθετο σκέλος συμβολίζει το Ενεργό, το οριζόντιο σκέλος απεικονίζει το Παθητικό. Το Τρίγωνο με την κορυφή προς τα άνω αντιπροσωπεύει κάθε τι που ανέρχεται, είναι ιδιαιτέρως το σύμβολο του Πυρός, της θερμότητας. Το Τρίγωνο με την κορυφή προς τα κάτω απεικονίζει κάθε τι που κατέρχεται, είναι ιδιαιτέρως το σύμβολο του Ύδατος, της υγρασίας. Η ένωση των δύο Τριγώνων απεικονίζει τον συνδυασμό θερμότητας και υγρασίας - του Ηλίου και της Σελήνης. Συμβολίζει την Αρχή της δημιουργίας, την κυκλοφορία από τον Ουρανό στη Γη. Αυτό το σχήμα (η Σφραγίδα του Σολομώντα), δίνει την εξήγηση των λόγων του Ερμή που περιέχονται στον Σμαράγδινο Πίνακα: «Ανέρχεται από την Γη προς τον Ουρανό και, αντιστρόφως, κατέρχεται προς την Γη και λαμβάνει την δύναμη των ανωτέρων και κατωτέρων πραγμάτων.»

Αυτή είναι, συμπεραίνει ο Papus σχετικά με το Μαρτινιστικό Πεντάκλεο, η εξήγηση του πληρέστερου συνδετικού σχήματος που μπόρεσε να ανακαλύψει η ανθρώπινη ιδιοφυΐα. Αποκαλύπτει όλα τα μυστήρια της Φύσης. Αληθεύει στην Φυσική όπως και στην Μεταφυσική, στις Φυσικές επιστήμες όπως και στην Θεολογία. Είναι η Σφραγίδα που ενώνει την λογική με την πίστη, τον υλισμό με την πνευματικότητα, την Θρησκεία με την Επιστήμη. Όσο αφορά την Σφραγίδα του Σολομώντα, ή τον Εξάκτινο Αστέρα, που είναι ακέραιο τμήμα του Μαρτινιστικού Πεντάκλεου, εξηγείται από τον Papus και τον Teder ως εξής:

«Η Σφραγίδα του Σόλομώντα αναπαριστά το Σύμπαν και οι δύο τριάδες της τον Θεό και την Φύση. Γι' αυτόν τον λόγο, αποκαλείται «σημείο του μακρόκοσμου» ή του «Μεγάλου Κόσμου», σε αντίθεση με τον Πεντάκτινο Αστέρα που είναι το σημείο του «μικρόκοσμου» ή του «Μικρού Κόσμου» ή του «ανθρώπου». Η Σφραγίδα του Σολομώντα αποτελείται από δύο τρίγωνα: Αυτό που έχει την κεφαλή προς τα άνω και αντιπροσωπεύει κάθε τι που ανέρχεται, συμβολίζει το Πυρ και την θερμότητα. Ψυχικώς, αντιστοιχεί με τους πόθους του ανθρώπου που ανέρχονται προς τον δημιουργό του - υλικώς, απεικονίζει την εξέλιξη των ψυχικών δυνάμεων από το κέντρο της Γης προς το πλανητικό μας σύστημα, τον Ήλιο. Με δύο λόγια εκφράζει την φυσική επιστροφή των ηθικών και ψυχικών δυνάμεων προς την Αρχή από την οποία απορρέουν. Το τρίγωνο με την κορυφή προς τα κάτω απεικονίζει κάθε τι που κατέρχεται - είναι το ερμητικό σύμβολο του ύδατος και της υγρασίας. Στον πνευματικό κόσμο συμβολίζει την δράση της Θεότητας επί των πλασμάτων της - στον φυσικό κόσμο, απεικονίζει το ρεύμα εισελίξεως που έρχεται από τον Ήλιο, κέντρο του πλανητικού μας συστήματος, και πηγαίνει προς το κέντρο της Γης. Συνδυασμένα, αυτά τα δύο τρίγωνα εκφράζουν όχι μονάχα τον Νόμο της ισορροπίας, αλλά επίσης την αιώνια δραστηριότητα του Θεού και του Σύμπαντος. Απεικονίζουν την αέναη κίνηση, την συνεχή γέννηση και αναγέννηση δια του πυρός και του ύδατος. Με άλλα λόγια, την «σήψη», όρος που χρησιμοποιήθηκε κατά το παρελθόν αντί για τον πιο επιστημονικό όρο «ζύμωση».

Η Σφραγίδα του Σολομώντα είναι, λοιπόν, η τέλεια εικόνα της δημιουργίας, σύμφωνα δε με τον Papus και τον Teder, με αυτή την σημασία την περιέλαβε ο Louis-Claude de Saint-Martin μέσα στο Συμπαντικό Πεντάκλεό του.

Ημερομηνία καταχώρησης: 15.3.2007

< Προηγούμενο		Επόμενο >